انواع ویزای کانادا

کانادا با تکیه بر اقتصاد پایدار، سیستم آموزشی طراز اول و کیفیت بالای زندگی، همواره به عنوان یکی از مطلوب ترین مقاصد برای مهاجران، متخصصان و سرمایه گذاران بین المللی شناخته شده است. سیاست های اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) بر مبنای جذب استعدادهای جهانی و تقویت بافت چندفرهنگی این کشور استوار است؛ با این حال، تعدد برنامه های مهاجرتی و تغییرات مداوم قوانین در سال های اخیر، فرآیند اخذ ویزا را به مسیری پیچیده و تخصصی تبدیل کرده است. برای متقاضیان ایرانی، عبور از این مسیر نیازمند شناخت دقیق از دسته بندی های ویزا، الزامات حقوقی و استانداردهای سخت گیرانه افسران مهاجرتی است. عدم آگاهی از جزئیات فنی یا انتخاب نادرست نوع ویزا، نه تنها منجر به اتلاف منابع مالی و زمانی می شود، بلکه می تواند شانس ورود به این کشور را برای همیشه تحت تأثیر قرار دهد. این مقاله جامع با رویکردی تحلیلی و با استناد به آخرین آمار و مقررات سال ۲۰۲۵، نقشه ای کامل از انواع ویزاهای اقامت موقت و دائم، هزینه های دولتی، مدارک مورد نیاز و مسیرهای قانونی ورود به کانادا را ترسیم می کند تا متقاضیان بتوانند با دیدی باز و استراتژی دقیق، برای آینده خود در آمریکای شمالی برنامه ریزی کنند.

انواع ویزای کانادا

سیستم صدور روادید در کانادا به دو دسته اصلی تقسیم می شود: ویزاهای اقامت موقت (Temporary Resident Visas) و ویزاهای اقامت دائم (Permanent Resident Visas). ویزاهای موقت برای اهدافی با بازه زمانی مشخص نظیر گردشگری، تحصیل یا کار موقت صادر می شوند و دارنده آن موظف است پس از پایان اعتبار ویزا خاک کانادا را ترک کند یا برای تغییر وضعیت خود اقدام نماید. در مقابل، ویزاهای اقامت دائم مسیری برای زندگی همیشگی در کانادا هستند که به فرد حقوقی مشابه شهروندان (به جز حق رأی و مشاغل امنیتی سطح بالا) اعطا می کنند و در نهایت می توانند به شهروندی (Citizenship) منجر شوند. انتخاب نوع ویزا باید دقیقاً بر اساس هدف متقاضی و شرایط پرونده انجام شود، زیرا هر دسته الزامات قانونی منحصربه فردی دارد.

فهرست ویزاها و مجوزهای کانادا

ویزای اقامت موقت کانادا

این دسته از ویزاها مجوز ورود و حضور در کانادا برای مدت معین هستند. مهمترین ویژگی این گروه، الزام افسر مهاجرت به اطمینان از “قصد بازگشت” متقاضی است. متقاضی باید ثابت کند که وابستگی های کافی (Ties) به کشور مبدأ دارد و پس از اتمام مأموریت، تحصیل یا سفر، به کشور خود بازخواهد گشت. این گروه شامل ویزاهای توریستی، تحصیلی، کاری موقت و ویزاهای خاص دیپلماتیک می شود.

ویزای توریستی کانادا

ویزای توریستی یا ویزای بازدیدکننده، متداول ترین نوع ویزای موقت است که به سه شکل صادر می شود: ویزای سینگل (یک بار ورود)، ویزای مالتیپل (چندبار ورود) و سوپر ویزا. در حال حاضر، دولت کانادا برای اکثر متقاضیان ایرانی ویزای مالتیپل ۵ ساله (یا تا پایان اعتبار پاسپورت) صادر می کند. دارندگان این ویزا می توانند به دفعات وارد کانادا شوند، اما در هر بار ورود مجاز هستند حداکثر ۶ ماه در این کشور اقامت داشته باشند. هدف از این سفر می تواند گردشگری، دیدار اقوام، شرکت در کنفرانس های کوتاه مدت یا بررسی فرصت های تجاری باشد.

سوپر ویزای کانادا

سوپر ویزا نوعی ویزای توریستی ارتقا یافته مخصوص والدین و پدربزرگ و مادربزرگ های شهروندان یا مقیمان دائم کانادا است. تفاوت کلیدی این ویزا با ویزای توریستی معمولی در مدت زمان اقامت پیوسته است؛ دارندگان سوپر ویزا می توانند در هر بار ورود تا ۵ سال بدون نیاز به خروج یا تمدید وضعیت در کانادا بمانند. اعتبار کلی این ویزا تا ۱۰ سال است. متقاضیان این ویزا باید دعوت نامه ای رسمی از فرزند یا نوه خود داشته باشند که در آن میزان درآمد دعوت کننده (بر اساس جدول LICO) کفایت مالی برای حمایت از والدین را اثبات کند. همچنین خرید بیمه خدمات درمانی کانادایی با پوشش حداقل ۱۰۰ هزار دلار برای یک سال الزامی است.

ویزای تحصیلی کانادا

برای تحصیل در دوره های آموزشی که بیش از ۶ ماه به طول می انجامند، دریافت مجوز تحصیلی (Study Permit) الزامی است. متقاضی باید ابتدا از یک موسسه آموزشی معتبر (DLI – Designated Learning Institution) پذیرش دریافت کند. ویزای تحصیلی علاوه بر امکان آموزش، به دانشجویان تمام وقت اجازه می دهد تا ۲۰ ساعت در هفته خارج از دانشگاه کار کنند (و در تعطیلات به صورت تمام وقت). همچنین پس از فارغ التحصیلی، دانشجویان می توانند برای ویزای کار پس از تحصیل (PGWP) اقدام کنند که پل مهمی برای رسیدن به اقامت دائم است.

ویزای همراه کانادا

کانادا برای حفظ کانون خانواده اهمیت زیادی قائل است. اعضای خانواده درجه یک متقاضیان اصلی (همسر و فرزندان وابسته زیر ۲۲ سال) می توانند تحت عنوان ویزای همراه وارد کانادا شوند. اگر متقاضی اصلی ویزای تحصیلی یا کاری (در مشاغل با مهارت بالا) داشته باشد، همسر او معمولاً واجد شرایط دریافت “اجازه کار باز” (Open Work Permit) خواهد بود که به او اجازه می دهد بدون نیاز به جاب آفر، برای هر کارفرمایی در کانادا کار کند. والدین دانش آموزان خردسال نیز می توانند با ویزای توریستی همراه فرزند خود باشند اما اجازه کار نخواهند داشت.

نمودار انواع ویزای کانادا

ویزای کاری کانادا

سیستم ویزای کار کانادا به دو دسته کلی تقسیم می شود: ویزاهای نیازمند به ارزیابی تأثیر بازار کار (LMIA) و ویزاهای معاف از LMIA. در حالت اول، کارفرما باید ثابت کند که هیچ شهروند کانادایی برای انجام شغل مورد نظر در دسترس نیست. در حالت دوم که شامل برنامه هایی مثل انتقال درون شرکتی (Intra-Company Transfer) یا ویزای کار فارغ التحصیلان می شود، نیازی به این مجوز نیست. ویزای کار می تواند “بسته” (Closed) یعنی محدود به یک کارفرما، یا “باز” (Open) باشد. دریافت جاب آفر معتبر، شرط اصلی اکثر ویزاهای کاری است.

ویزای اقامت دائم کانادا

این ویزا به فرد اجازه می دهد به طور نامحدود در کانادا زندگی، کار و تحصیل کند و از مزایای اجتماعی نظیر بیمه درمانی رایگان بهره مند شود. مسیرهای رسیدن به اقامت دائم شامل برنامه های اقتصادی (مانند اکسپرس انتری)، برنامه های تجاری، و اسپانسرشیپ خانوادگی است. اقامت دائم مشروط به حضور فیزیکی در کانادا برای مدت مشخص (۷۳۰ روز در هر ۵ سال) است تا اعتبار آن حفظ شود.

ویزای سرمایه گذاری کانادا

برنامه های سرمایه گذاری فدرال تا حد زیادی متوقف شده اند و جای خود را به برنامه های استانی (PNP) داده اند. در این روش، متقاضیان باید دارای تجربه مدیریتی یا مالکیت کسب وکارهای بزرگ باشند و مبلغ مشخصی (بسته به استان از ۱۵۰ هزار تا چند صد هزار دلار) را در اقتصاد استان سرمایه گذاری کنند. معمولاً این پروسه با ویزای کار موقت شروع می شود و پس از اجرای تعهدات تجاری به اقامت دائم ختم می شود.

ویزای استارتاپ کانادا

این یکی از محبوب ترین روش ها برای کارآفرینان نوآور است. متقاضی باید یک ایده تجاری خلاقانه داشته باشد و بتواند حمایت یکی از سازمان های مورد تأیید اداره مهاجرت (شامل انکوباتورها، صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر یا فرشتگان سرمایه گذار) را جلب کند و نامه حمایتی (Letter of Support) دریافت نماید. در این روش، تا ۵ نفر از بنیان گذاران استارتاپ به همراه خانواده هایشان می توانند مستقیماً برای اقامت دائم اقدام کنند. داشتن نمره آیلتس ۵ و تمکن مالی برای زندگی اولیه از شروط این ویزاست.

ویزای خوداشتغالی کانادا

این برنامه مختص افرادی است که در زمینه های فرهنگی، هنری یا ورزشی دارای سابقه فعالیت در سطح جهانی (World-class) هستند یا سابقه خوداشتغالی در این حوزه ها را دارند. متقاضیان باید ثابت کنند که می توانند در کانادا نیز به صورت خوداشتغال فعالیت کرده و به فرهنگ یا ورزش این کشور کمک کنند. ورزشکاران، هنرمندان، نویسندگان و دست اندرکاران سینما از مخاطبان اصلی این ویزا هستند.

برنامه اسپانسرشیپ کانادا

شهروندان و مقیمان دائم کانادا می توانند اسپانسر اعضای خانواده خود شوند تا آن ها نیز اقامت دائم دریافت کنند. این برنامه شامل اسپانسرشیپ همسر (Spousal Sponsorship)، فرزندان وابسته، و والدین/پدربزرگ و مادربزرگ (PGP) است. اسپانسر باید تعهد مالی بدهد که هزینه های زندگی فرد اسپانسر شده را برای مدت مشخصی (مثلاً ۳ سال برای همسر و ۲۰ سال برای والدین) تأمین خواهد کرد و آن ها نیازی به کمک های دولتی نخواهند داشت.

ویزای زایمان در کانادا و ویزاهای خاص

اگرچه ویزای مستقلی به نام “ویزای زایمان” وجود ندارد، اما طبق قانون خاک کانادا، هر کودکی که در خاک این کشور متولد شود، شهروند کانادا محسوب می شود. والدین می توانند با ویزای توریستی وارد شوند، اما باید تمکن مالی کامل برای پرداخت هزینه های پزشکی را داشته باشند. همچنین ویزاهای خاص دیگری مانند ویزای اهدای عضو (برای کسانی که قصد اهدای عضو به یک کانادایی را دارند) وجود دارد.

مراحل ویزای ویزیتوری کانادا

شرایط اخذ ویزای کانادا (عمومی و اختصاصی)

برای دریافت هر نوع ویزا، متقاضی باید شرایط عمومی شامل سلامت جسمانی (تست مدیکال)، عدم سوءپیشینه کیفری و امنیتی، و انجام انگشت نگاری (بیومتریک) را داشته باشد. شرایط اختصاصی بسته به نوع ویزا متغیر است: برای ویزای اسکیل ورکر (اکسپرس انتری) داشتن حداقل یک سال سابقه کار تخصصی (TEER 0,1,2,3) و آیلتس ۶ جنرال الزامی است. برای ویزای استارتاپ، نامه ساپورت و ایده نوآورانه؛ برای ویزای تحصیلی، نامه پذیرش و وابستگی به کشور مبدأ؛ و برای ویزای کارآفرینی استانی، حداقل ۲ سال سابقه مدیریت و دارایی خالص مشخص مورد نیاز است. تمکن مالی نیز باید بر اساس جدول لایکو (LICO) ارائه شود که نشان دهنده توانایی پوشش هزینه های زندگی است.

مدارک لازم برای ویزای کانادا

مدارک به دو دسته عمومی و اختصاصی تقسیم می شوند. مدارک عمومی: پاسپورت معتبر، ترجمه شناسنامه و کارت ملی، سند ازدواج (در صورت تأهل)، کارت پایان خدمت (آقایان)، گواهی عدم سوءپیشینه، عکس پرسنلی استاندارد و فرم های تکمیل شده درخواست. مدارک اختصاصی: برای ویزای تحصیلی (نامه پذیرش LOA، رسید شهریه)، برای ویزای کاری (جاب آفر، LMIA، قرارداد کاری)، برای استارتاپ (نامه ساپورت، مدرک زبان)، برای توریستی (دعوت نامه، برنامه سفر، اسناد ملکی و شغلی)، و برای ویزای سرمایه گذاری (ارزیابی دارایی ها، طرح تجاری یا بیزینس پلن). تمامی مدارک فارسی باید توسط دارالترجمه رسمی ترجمه و مهر شوند.

هزینه ویزای کانادا

هزینه های دولتی کانادا شامل چند بخش است که باید به دلار کانادا پرداخت شود. هزینه بررسی پرونده (Application Fee) برای ویزای توریستی ۱۰۰ دلار، ویزای تحصیلی ۱۵۰ دلار، و ویزای کاری ۱۵۵ دلار است. هزینه انگشت نگاری (Biometrics) برای یک نفر ۸۵ دلار و برای خانواده ۱۷۰ دلار است. برای اقامت دائم، هزینه ها بالاتر است (مثلاً هزینه حق اقامت دائم RPRF حدود ۵۰۰ دلار). هزینه های جانبی شامل تست مدیکال (۱۰۰ تا ۴۰۰ دلار)، ترجمه مدارک (۲۰۰ تا ۵۰۰ دلار) و ارزیابی مدارک تحصیلی (WES) حدود ۲۵۰ دلار می باشد. هزینه های دولتی ویزاهای تجاری و سرمایه گذاری می تواند به چند هزار دلار برسد (مثلاً هزینه پروسه استارتاپ).

دلایل ریجکت شدن ویزای کانادا

ریجکتی ویزا معمولاً به دلایل مشخصی رخ می دهد که در نامه رد درخواست (Refusal Letter) ذکر می شود. شایع ترین دلایل عبارتند از: عدم اطمینان افسر از بازگشت متقاضی (Purpose of visit)، تمکن مالی ناکافی، پیوندهای ضعیف با کشور مبدأ (Family ties in home country and Canada)، نقص در مدارک ارائه شده، سابقه سفر ضعیف (Travel History)، و یا مسائل پزشکی و امنیتی. در صورت ریجکتی، می توان با رفع نواقص دوباره اقدام کرد یا در دادگاه فدرال اعتراض نمود (کورت).

آمار ویزاهای کانادا برای ایرانیان

طبق داده های آماری تا سال ۲۰۲۳ و اوایل ۲۰۲۴، ایرانیان حضور چشمگیری در دریافت ویزاهای کانادا داشته اند. پس از دوران کرونا، صدور ویزا در سال ۲۰۲۲ به روال عادی بازگشت. در بخش اقامت دائم، برنامه اسکیل ورکر با ۱۷۲۰ پرونده موفق در سال ۲۰۲۲ و برنامه های استانی با ۱۷۹۰ پرونده در سال ۲۰۲۳ بیشترین سهم را داشته اند. ویزای استارتاپ نیز با جهش قابل توجهی به ۳۲۵ پرونده موفق در سال ۲۰۲۳ رسید. در بخش اسپانسرشیپ والدین، تعداد ویزاها از ۸۵۵ مورد در سال ۲۰۲۱ به ۱۴۴۰ مورد در سال ۲۰۲۳ افزایش یافته است. مجموع مهاجران ایرانی در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۰,۶۸۰ نفر بوده است.

قبول شدن ویزا

مدت زمان صدور ویزای کانادا

زمان پردازش (Processing Time) بر اساس نوع ویزا و حجم کاری اداره مهاجرت متغیر است. طبق آخرین آپدیت های ۲۰۲۵، میانگین زمان برای ویزای توریستی حدود ۲۸۴ روز (از داخل ایران)، ویزای تحصیلی حدود ۷۰ هفته، و ویزای کاری ۸۹ هفته اعلام شده است. البته این زمان ها برای پرونده های کامل و بدون نقص است. ویزای استارتاپ زمان انتظاری حدود ۴۰ ماه دارد و برنامه های سرمایه گذاری فدرال و کبک ممکن است بین ۴۵ تا ۵۰ ماه زمان ببرند. ویزای سوپر ویزا با ۵۵ روز سریع ترین زمان رسیدگی را در میان ویزاهای خانوادگی دارد. برنامه های اکسپرس انتری (اسکیل ورکر) نیز معمولاً پروسه ای ۶ ماهه دارند.

نتیجه گیری

بررسی جامع انواع ویزاهای کانادا نشان می دهد که سیستم مهاجرتی این کشور اگرچه پیچیده و قانون مند است، اما برای هر قشر از متقاضیان—از دانشجویان و کارگران ماهر گرفته تا کارآفرینان و سرمایه گذاران—مسیر منحصر به فردی را طراحی کرده است. موفقیت در این پروسه بیش از آنکه به شانس وابسته باشد، حاصل “انتخاب هوشمندانه” و “پرونده سازی دقیق” است.

در سال ۲۰۲۵، با توجه به افزایش حجم پرونده ها و رقابتی تر شدن فضای مهاجرت، تمرکز بر جزئیاتی نظیر اثبات تمکن مالی واقعی، ارائه مدارک شغلی مستند و تدوین انگیزه نامه های قوی (SOP) اهمیت دوچندانی یافته است. همچنین، آمارها نشان می دهند که تبدیل ویزاهای موقت (مانند تحصیلی و کاری) به اقامت دائم، یکی از مطمئن ترین روش ها برای تثبیت زندگی در کانادا محسوب می شود.

در نهایت، متقاضیان باید توجه داشته باشند که مهاجرت یک فرآیند خطی نیست؛ بلکه نیازمند یک نقشه راه منعطف است که هزینه های مالی و زمانی آن به درستی مدیریت شود. اجتناب از ارائه مدارک غیرواقعی، به روز بودن نسبت به قوانین استانی و فدرال و استفاده از مشاوره های تخصصی، کلیدهای اصلی برای عبور از سد ویزا و آغاز فصل جدیدی از زندگی در یکی از پیشرفته ترین کشورهای جهان خواهد بود.

مهاجرت به کانادا

سوالات متداول

1. آیا امکان تبدیل ویزای توریستی به ویزای کاری در داخل کانادا وجود دارد؟

   تحت شرایط خاص. اگر در خاک کانادا باشید و یک پیشنهاد شغلی معتبر (Job Offer) که دارای تأییدیه LMIA باشد از یک کارفرما دریافت کنید، می توانید برای دریافت ویزای کار (Work Permit) اقدام کنید.

2. تفاوت اصلی “سوپر ویزا” با ویزای توریستی ۵ ساله چیست؟

   تفاوت در “مدت زمان مجاز اقامت” است. با ویزای توریستی معمولی در هر بار ورود نهایتاً ۶ ماه اجازه ماندن دارید، اما با سوپر ویزا (مخصوص والدین) می توانید تا ۵ سال به صورت پیوسته و بدون خروج در کانادا بمانید.

3. مهم ترین دلایل ریجکت شدن ویزای کانادا برای ایرانیان چیست؟

   شایع ترین دلایل عبارتند از: قانع نشدن افسر درباره “هدف واقعی سفر”، نداشتن وابستگی های کافی (شغلی، ملکی و خانوادگی) در ایران برای تضمین بازگشت، و سابقه سفر ضعیف.

4. آیا دانشجویان در کانادا اجازه کار حین تحصیل دارند؟

   دانشجویان تمام وقت در موسسات معتبر (DLI) معمولاً اجازه دارند ۲۰ ساعت در هفته در طول ترم های تحصیلی و به صورت تمام وقت در روزهای تعطیل و تابستان کار کنند.

5. هزینه های دولتی برای ثبت درخواست ویزا چقدر است؟

   هزینه های پایه بدون احتساب ۸۵ دلار انگشت نگاری، برای ویزای توریستی ۱۰۰ دلار، ویزای تحصیلی ۱۵۰ دلار و ویزای کاری ۱۵۵ دلار کانادا است.